Başakşehir Mutlu Sonlu Masöz

Polis dedektifine aramaya devam etmesini söyleyecekti. Kendisini dinletecekti. Babaannesinin kendi iradesiyle ortadan kaybolacak türden bir hanım olmadığını ve kesinlikle intihar falan etmeyeceğini anlamasını sağlayacaktı. Hava aracının arka tarafı, içi sebzeyle dolu, yarım düzine plastik sandıkla doluydu fakat Scarlet’ın gözleri o anda Başakşehir Mutlu Sonlu Masöz sebzeleri görmüyordu. Dedektifle yapacağı mevzuşmayı tasarlarken akit kilometrelerce ötedeydi. Elinde kalan tüm ikna gücünü, tüm mantığını, konuşmaya yedirmeye çalışıyordu.

Babaannesinin başına bir şey gelmişti. Ortada bir gariplik vardı. Ve polis bu garipliği araştırmaya devam etmezse, Scarlet olayı mahkemeye taşıyacak, o şalgam beyinli dedektiflerin hepsini kovduracak, tekrar iş bulamamalarını sağlayacak ve… Her iki avucuna birer kırmızı domates aldı ve topukları üstünde dönerek ellerini arkasındaki duvara vurdu. Patlayan domateslerin suyu ve çekirdekleri, duvar dibinde toplanmayı bekleyen çöplerin üstüne saçıldı. Scarlet kendini iyi hissetmişti. Eline bir domates daha aldı. Gözünün önüne, babaannesinin ortadan kaybolmasının hiç de basit bir konum olmadığını açıklarken ona şüpheyle bakan polis dedektifinin yüzünü getirdi.

Başakşehir Mutlu Sonlu Masöz

Sonrasında hayalinde, elindeki domatesler, o dedektifin kibirli suratına saçıldı. Bir domates daha imha edilmişken yan taraftaki bir kapı açıldı. Elini daha şimdiden yeni bir domatese uzatan Scarlet, bar sahibinin oluşturulan kapıda belirmesiyle donakaldı. Scarlet’ın binanın duvarında yarattığı turuncumsu  lekeleri görünce Gilles’in yüzünde sert bir ifade belirdi. “umarım bunlar benim domateslerim değildir.” Scarlet elini domates kutusundan çekti ve esasen lekeli olan kotuna sildi. Yüzünün kızardığını ve nabzının hızlı atışlarını hissedebiliyordu.

Gilles hemen hemen tamamen kelleşmiş başındaki teri sildi ve her zamanki  ifadesiyle, Scarlet’a dik bir bakış attı. “Evet?” “Seninkiler değildi,” diye mırıldandı Scarlet. Ve bu doğruydu. Teknik olarak, Gilles ona parasını verene kadar, domatesler hâlâ Scarlet’ın malı sayılırdı. Gilles homurdandı. “O süre bu pisliğin temizlenme bedeli olarak, ücretinden bir tek üç univ keseceğim. Şimdi, atış talimini tamamladıysan, belki o domatesleri artık içeri getirirsin. Müşterilerime iki gündür, içi geçmiş salata servis etmek mecburiyetinde bırakıldım.” Gilles kapıyı arkasından açık bırakarak bara geri girdi. Scarlet’ın dünyası tepesine yıkılıyordu ve kimse bir şeyin bilincinde değildi.